-
1 ῥύσιον
A surety, pledge.I property held or seized as a pledge or compensation, ῥύσι' ἐλαυνόμενος driving off his cattle in distraint, Il.11.674;ῥύσια δόντες Sol.11.3
(v.l. ῥύματα protection); μεῖζον ῥύσιον πόλει θήσεις· ἐφάψομαι γὰρ οὐ ταύταιν μόναιν, i.e. Oedipus shall himself be seized, not his daughters alone, as a pledge or surety to Thebes, S.OC 858; ἐπαγέτω ῥύτιον δέκα στατήρων shall impose a pledge of ten staters, SIG l.c.;ῥύσιον θεὶς τὸν παῖδα J.BJ1.14.1
; ῥύσια κατὰ τῶν πολεμίων ἄγων ib.1.19.2; ῥύσια τῶν χρημάτων καὶ τῶν παρ' ἐκείνοιςλῃστῶν ἐποιεῖτο Id.AJ16.9.2
; τῆς προθεσμίας παρελθούσης ῥύσια λαμβάνειν ib.16.10.8;ῥύσια καθέξοντες ἀνθ' ὧν.. ἀφείλοντο.. Ῥωμαῖοι χρημάτων D.H.5.33
.2 stolen property taken back as compensation for the theft,τοῦ ῥυσίου θ' ἥμαρτε A.Ag. 535
; ῥυσίων ἐφάπτορες laying hands on alleged stolen property, Id.Supp. 728, cf. 412.II reprisals, φόνον φόνου ῥύσιον τείσω suffer death as reprisals for death, S.Ph. 959; ῥύσια κατήγγειλαν τοῖς Ῥοδίοις proclaimed reprisals, Plb.4.53.2; κατὰ ῤῥύσιον by way of distraint or reprisals, IG12(2).15.19 (Mytil., iii B.C.); but κατὰ ῥύσιον prob. in search of persons to seize and hold to ransom, ib.12(5).653.11 (Syros, i B.C.).2 ῥύσια, τά, the right of reprisals,ᾐτοῦντο ῥύσια τοὺς Ἀ χαιοὺς οἱ Δήλιοι κατὰ τῶν Ἀθηναίων Plb.32.7.4
; ἀπέδωκε τοῖς αἰτουμένοις τὰ ῥ. κατὰ τῶν Βοιωτῶν granted the right of reprisals against.., Id.22.4.13.III ῥύσια, τά (cf. ῥύσιος), restitution, deliverance,Ἔπαφος ἀληθῶς ῥυσίων ἐπώνυμος A.Supp. 315
. -
2 ῥύσιος
ῥύσιος, auch 2 Endgn, 1) rettend, erhaltend, befreiend, erlösend; Aesch. Suppl. 141; τὰ ῥύσια, Hülfe, Schutz, ἄγειν ϑέλοντες ῥυσίων ἐφάπτορες, 709; ῥύσια ψυχῆς δῶρα, Iul. Aeg. 52 (VII, 605), s. das Vor. – 2) gezogen, angezogen, gespannt, VLL,
-
3 εφαπτωρ
- ορος adj.1) захватывающий, завладевающийῥυσίων ἐφάπτορες Aesch. — налагающие руку на свои вещи, т.е. требующие возвращения того, что было их собственностью
2) прикасающийся(χειρί τινος Aesch.)
См. также в других словарях:
εφάπτωρ — ἐφάπτωρ, ὁ, ἡ (Α) [εφάπτομαι] 1. αυτός που πιάνει, που αγγίζει κάτι («ἄγειν θέλοντες ῥυσίων ἐφάπτορες», Αισχύλ.) 2. αυτός που κτυπά ή χαϊδεύει («γενοῡ πολυμνᾱστορ ἔφαπτορ Ἰοῡς», Αισχύλ.) … Dictionary of Greek
